تر جمه عربی اول


العربیة

لغة القرآن

اَلدَّرسُ السَّادِسُ

اَلتَّجربةُ

اَلأمّ_ إلَهـﻰ!... بُنَيَّتـﻰ! ماذا أفْعَلُ؟

هـﻰ مريضةٌ بِشدَّةٍ... إلـي أينَ أراجِعُ؟

اَلأخت - لافائدةَ... لافائدةَ...

يا أخْتـﻰ! لاتَجْزَعـﻰ لا...

درس ششم

تجربه

مادر: خداي من! ... دخترم! چه كنم؟

او به شدّت مريض است ... به كجا مراجعه كنم؟

خواهر_ هيچ فايدهاي ندارد ... هيچ فايده اي ندارد ...

اي خواهرم! بي تابي نكن نه ...

لماذا؟! لاأقْدِرُ..., بُنَيَّتـﻰ مريضةٌ.

هذا الْمَرَضُ شائِعٌ فـﻰ هذه الْمدينةِ... لاحيلةَ...!!

فـﻰ الْمدينةِ:

مُصيبةٌ عظيمةٌ! لماذا لايَقْدِرُ الأطِبّاءُ مُعالَجةَ هؤلاءِ الْمَرْضَي؟

عددُ الْمَرضَي كثيرٌ... و لَيْسَ فـﻰ الْمدينةِ مُسْتَشْفيً مناسِبٌ.

چرا؟ نمی توانم...،دخترکم مريض است.

اين بيماری در اين شهر شيوع پيدا کرد .... هيچ چاره ای نيست...!! 

در شهر:

مصيبتي بزرگ! چرا پزشكان نمي توانند اين بيماران را معالجه كنند؟

تعداد بيماران بسيار است ... و بيمارستان مناسبي در شهر نيست.

اَلْمجلسُ الاِسْتِشارﻯّ:

أيُّها الوزيرُ! ماذَا عندَكَ مِن الأخْبارِ؟

أخبارٌ مؤْسِفةٌ... وَقَعَ النّاسُ فـﻰ مُصيبةٍ عظيمةٍ.        اَلأمراضُ شائِعةٌ.

لماذا لاتَبْحَثونَ عن حَلٍّ لِهذه الْمُشكلةِ؟

نَطْلُبُ علماءَ الْبِلادِ لِلْبَحْثِ حَوْلَ هذا الأمْرِ.

مجلس مشورتي:

اي وزير ! اخبار چه داري؟

اخبار تأسّف بار ... مردم در مصيبت بزرگي افتاده اند. بيماري ها شايع شده است.

چرا راهي براي حلّ اين بيماري جست وجو نمي كنيد؟

دانشمندان كشور را براي جست و جو پيرامون اين امر دعوت مي كنيم.(مي خواهيم)

طيِّبٌ, طيّبٌ.

أحْسَنْتَ! هناكَ عالِمٌ مشهورٌ فـﻰ مدينةِ الرّﻯِّ, هو طبيبٌ حاذِقٌ.

قَصْدُكَ محمّدُ بنُ زكريّا الرّازﻯُّ مُكْتَشِفُ الْكُحولِ؟!

جيّدٌ, جَيِّدٌ ! اُطْلُبوُه بِإِعْزازٍ و إِكْرامٍ.

خوب است ، خوب است .

آفرين! دانشمند مشهوري در شهر ري وجود دارد. او پزشك ماهري است .

منظور تو محمّد بن زكريّاي رازي كاشف الكل است؟!

خوب است، خوب است! او را با شكوه و احترام دعوت كنيد.(بخواهيد)

عِنْدَ الرّازﻯّ :

أيُّها العالمُ الْجَليلُ! مَدينَتُنا فـﻰ مُشكلةٍ عظيمةٍ... اَلأمراضُ شائعةٌ و ليسَ لَنا مستشفي مناسِبٌ.

لِماذا لا تُبادِرونَ بِبِناءِ الْمُسْتَشفَي؟

مشكلتُنا الْحصولُ علي مكانٍ مناسِبٍ لِلْمُسْتَشْفَي!

نزد رازي :

اي دانشمند شكوهمند! شهر ما در مشكل بزرگي قرار دارد ... بيماريها شايع است وبيمارستان مناسبي نداريم.

چرا اقدام به ساختن بيمارستان نمي كنيد؟

مشكل ما به دست آوردن جاي مناسبي براي بيمارستان است.

اِختلافٌ كثيرٌ بينَ الأطبّاءِ حولَ تَعيين المكانِ المناسبِ.

طيِّبٌ, طيِّبٌ !    أنا أفَكِّرُ فـﻰ هذا الأمرِ.

إلي مَتَي؟

إلي آخِرالاُسبوعِ!

فـﻰ الْبيتِ:

اَللّهُمَّ!  انتَ الْقادِرُ علي طَلِبَتـﻰ و تَعْلُمُ حاجَتـﻰ.

اختلاف بسياري ميان پزشكان در مورد تعيين جاي مناسب وجود دارد .

بسيارخوب ،بسيار خوب من در مورد اين امر فكر مي كنم.

تا كي؟

تا آخر هفته!

در خانه :

خدايا در قلبم نور و فهم و علم قرار بده.

اَللّهُمَّ! اِجْعَلْ فـﻰ قلبـﻰ نوراً و فهْماً و عِلْماً.

إلَهـﻰ! إيّاكَ نَعْبُدُ و إيّاكَ نَسْتعينُ.

و بَعْدَ أيّامٍ، ها... وَجَدْتُ...!

اِذْبَحوا خَروفاً و قَسِّموا لَحْمَهُ إلَي خَمْسةِ أقسامٍ.

و ماذا نَفْعَلُ نحنُ بِهذه الأقسامِ؟

خدايا! فقط تو را عبادت مي كنيم و فقط از تو ياري مي جوييم .

وبعد از چند روز ، هان ...  يافتم ...

گوسفندي را ذبح كنيد وگوشتش را به پنج قسمت تقسيم كنيد.

وبا اين قسمت ها چه كار كنيم؟

أنْتُمْ عَلِّقوا كلَّ قِسْمٍ فـﻰ ناحيةٍ مِن الْمدينةِ و أنا سَأخْبِرُكُم بالنَّتيجةِ.

وَ بَعْدَ أيّامٍ عَيَّنَ الرّازﻯُّ أحْسَنَ مكانٍ لِبِناءِ الْمُسْتَشْفَي.

في الْمجلسِ الاِستشارﻯّ:

أيُّها العالمُ الْجليلُ! أخْبِرْنا عن سِرِّ تعليقِ اللَّحمِ!

شما هر قسمتي را در ناحيه اي از شهر آويزان كنيد و من به زودي نتيجه را به شما خبر خواهم داد.

وبعد از چند روز رازي بهترين مكان را براي ساختن بيماستان تعيين كرد .

در مجلس مشورتي:

اي دانشمند با شكوه! ما را از راز آويزان كردن گوشت خبر دار كن .

ذهبتُ كُلَّ يومٍ إلي نَواحـﻰ الْمدينةِ و شاهَدْتُ التَّغييراتِ الْحاصِلةَ لِقِطَعِ اللَّحْمِ. وَ وصَلْتُ إلي هذه النّتيجةِ أنَّ كلَّ ناحيةٍ يَفْسُدُ فيها اللَّحْمُ مُتَأخِّراً  أحْسَنُ مكانٍ لِبِناءِ الْمُسْتَشْفَي.

هر روز به نواحي شهر مي رفتم و تغييرات پيش آمده را براي تكّه هاي گوشت مشاهده مي كردم و به اين نتيجه رسيدم كه هر ناحيه اي كه گوشت در آن ديرتر فاسد شود بهترين جا براي ساختن بيمارستان است .

اَلدَّرسُ السّابعُ

اَلهِجرةُ

أحَدٌ, أحَدٌ...!

لا... لا... هُبَل... هُبَل... .

أحَدٌ, أحَدٌ... .

اِضْرِبْها... اِضْرِبْها بِشدَّةٍ!

درس هفتم

هجرت

خداي يكتا ، خداي يكتا ... .

نه ... نه ... هبل ... هبل ...

خداي يكتا ، خداي يكتا ... .

او را بزن ... او را به شدّت بزن!

أحَدٌ, أحَدٌ!

فـﻰ ليلةٍ:

اَلأوضاعُ خَطِرَةٌ... الْمُسْلِمونَ فـﻰ عذابٍ.

قَتَلَ الْكُفّارُ سُمَيَّةَ بَعْدَ التَّعذيبِ.

و زَوجَها ياسِراً كذلك.

و بِلالٌ تحتَ أشدِّ تَعذيبٍ. ...و عمّارٌ...

خداي يكتا ، خداي يكتا

در شبي:

اوضاع خطرناك است ... مسلمانان در عذابند .

كافران سميّه را بعد از شكنجه كردن كشتند .

وهمسرش ياسر را نيز همچنين .

وبلال زير شديدترين شكنجه است. ... وعمّار ...

نَحْنُ بِحاجةٍ إلي مَكانٍ أمْنٍ لِنَشْرِ الإسْلامِ.

يا رسولَ اللهِ! اِبْحَثْ عَنْ طَريقٍ لِحَلِّ هذه الْمُشكلةِ.

رَبَّنا إنَّنا فقراءُ لِما  تُنزِلُ إلَينا مِنْ خَيرٍ.

فأمَرَ اللهُ الْمُسلمينَ و الْمسلماتِ بالْهجرة.

﴿إنَّ أرْضـﻰ واسِعةٌ, فإيّاﻯَ فاعْبُدونِ﴾

ما به جاي امني براي نشر اسلام نيازمنديم.

اي رسول خدا! دنبال راهي براي حلّ اين مشكل بگرد.

پروردگارا ، ما به آنچه از خير بر ما نازل مي كني نيازمنديم.

پس خداوند به مردان و زنان مسلمان دستور داد هجرت كنند .

همانا زمين من وسيع است پس تنها مرا بپرستيد.

فـﻰ الْحبشةِ حاكمٌ عادلٌ و مُوَحِّدٌ.

رُوْساءُ قريشٍ: أنتم صامِتونَ!... هذا عجيبُ!!

اَلّذينَ هاجَروا إلي الْحبشةِ سَوفَ يَخْلُقونَ لَنا الْمشكلاتِ.

قَسَماً بِاللّاتِ و الْعُزَّي سَنُرْجِعُ مَنْ هاجَرَ و نُعَذِّبُهُ.

در حبشه حكمران دادگر و يكتا پرستي وجود دارد .

رﺋيسان قريش: شما ساكتيد! ... اين عجيب است!

كساني كه به حبشه مهاجرت كرده اند برايمان مشكلات خواهند آفريد.

قسم به لات و عزّي هر كسي را كه مهاجرت كرده است به زودي بر خواهيم گردانيد و او را شكنجه مي كنيم .

نَبْعَثُ رسولاً مع هدايا إلي حاكمِ الحبَشَةِ و نَطْلُبُ مِنْهُم تسليمَ الَّذينَ ذَهبوا إلي هُناكَ.

طيِّبٌ... طيِّبٌ... اَلتَّطميعُ مِن عادتِنا.

عندَ حاكمِ الحبَشَةِ:

سيِّدﻯ! عددٌ مِنْ شَبابِنا خَرجوا مِنْ دينِنا.  و ما نَطْلُبُ منكَ هو تَسْليمُهُمْ إلَينا.

فرستاده اي را همراه هديه هايي به سوي حاكم حبشه مي فرستيم  و از آنان مي خواهيم كساني را كه به آنجا رفته اند به ما تحويل دهند .

خوب است ... خوب است ... به طمع انداختن ، عادت ماست.

نزد حاكم حبشه :

آقاي من! عدّه اي از جوانان ما از دينشان خارج شده اند.

و آنچه را از تو مي خواهيم اين است كه آنان را به ما تحويل دهي.

اَلمهاجرونَ عنْدَ الحاكمِ.

اَلسَّلام عَليكُمْ!

أهلاً و مَرْحَباً بكُم.

اُنْظُروا... هؤلاءِ لايَسْجُدونَ لِلْحاكِم... إهانةٌ...

دينُنا لا يَسْمَحُ لنا بِالسٌّجودِ إلّا لِلّهِ الّذﻯ خَلَقَنا.

مهاجران نزد حاكم هستند.

سلام بر شما.

خوش آمديد.

نگاه كنيد ... اينان براي حاكم سجده نمي كنند ... اهانت ...

دين ما به ما اجازه نمي دهد كه جز در برابر خدايي كه ما را آفريده است، سجده كنيم.

ما هو دينُكُم؟

إنَّ اللهَ بَعَثَ إلينا رسولاً يأمرُنا بالصِّدقِ  و أداءِ الأمانةِ و الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ وَيَمْنَعُنا عن ارْتكابِ الْمَعاصـﻰ و يأمُرُنا بِإقامةِ الصَّلاةِ و أداءِ الزكاةِ...

قَسَماً بِرَبِّـﻰ, هذا دينُ الْمُوَحِّدينَ...

يا رسولَ قُريشٍ! اِرْجِعْ! اَلّذين دَخَلوا بِلادﻯ فَفـﻰ أمنٍ و راحةٍ.

دين شما چيست؟

خدا پيامبري را به سوي ما فرستاد كه ما را به راستگويي و اداي امانت و وفاي به عهد فرمان مي دهد و ما را از ارتكاب گناهان منع مي كند و ما را به برپا داشتن نماز و اداي زكات فرمان مي دهد.

قسم به پروردگارم، اين دين يكتا پرستان است ...

اي رسول قريش! برگرد! كساني كه وارد سر زمين من شده اند در امنيّت و آسايش هستند.

اَلدَّرسُ الثَّامِنُ

تَوبةُ الثَّعلَبِ

بَرَزَ الثَّعْلَبُ يَوْماً                                     فـﻰ شِعارِ النَّاصِحينا

فَمَشَي فـﻰ الأرضِ يَنْصَحْ                         و يَسُبُّ الْماكِرينا

و يَقولُ الْحَمْدُ لِلّـ...                                   ـهِ إلهِ الْعالَمينا

واطْلُبوا الدِّيكَ يُؤَذِّنْ                                  لِصَلاةِ الصُّبْح فينا

درس هشتم

روزي روباه در جامه نصيحتگران ظاهر شد.

در حالي كه در زمين نصيحت مي كرد راه مي رفت وبه حيله گران دشنام مي داد.

و مي گفت خدا را شكر خداي جهانيان.

اي بندگان خدا توبه كنيد زيرا او پناهگاه توبه كنندگان است.

و خروس را دعوت كنيد (بخواهيد) تا براي نماز صبح در ميان ما اذان بگويد.

فَذَهَبوا إلي الدِّيكَ, فقالَ:

بَلِّغوا الثَّعْلَبَ عَنِّـﻰ                           عَنْ جُدودﻯ الصَّالِحينا

عَنْ ذَوﻯ التِّيجانِ مِمَّن            دخلوا الْبَطْنَ اللَّعينا

إنَّهُم قالوا وَ خَيْرُ الـ               قَولِ قَولُ الْعارِفينا

مُخْطِئٌ مَنْ ظَنَّ يوماً               أنَّ لِلثَّعْلَبِ دينا    أحمد شوقـﻰ (بتصرّفٍ)

پس به سوي خروس رفتند و او گفت:

به روباه از جانب من ابلاغ  كنيد . از جانب نياكان درستكارم.

از تاجداران از كساني كه وارد شكم لعنتي شده اند.

آنان گفته اند و بهترين سخن، سخن دانايان است .

خطا كار است كسي كه روزي گمان كند كه روباه دين دارد .

احمد شوقي (با تصرّف)

اَلدَّرسُ التّاسعُ

حُسنُ العاقبةِ

سعيد: اَللهُ أكْبرُ!

الإمام (ع): اَللهُ أكْبَرُ! فِيمَ تُكَبِّرُ؟ يا سَعيدْ!

سعيد: هذه الكوفهُ تَبْدو مِن بعيدْ!

الحُرّ: ها أنا الحرُّ الرّياحـﻰّ !

درس نهم

حُسن عاقبت

سعيد: الله اكبر

امام: الله اكبر ! چرا "الله اكبر" مي گويي اي سعيد؟

سعيد : اين شهر كوفه از دور نمايان است.

حر: هان اين منم حرّ رياحي !

الإمام (ع): أ علينا أم لَنا؟

الحُرّ: بَلْ عليكَ !

<span lang="AR-SA" style="fo

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:


برچسب‌ها: <-TagName->
نوشته شده در 16 / 11 / 1390برچسب:,ساعت 19:5 توسط عباس حیدری رباطی| |


:قالبساز: :بهاربیست:

 فال حافظ - قالب وبلاگ